CIT estoński – obowiązek skorygowania CIT-8 w związku z rozliczeniem straty podatkowej w związku z wyborem opodatkowania ryczałtem od dochodu spółek
Zmiany wprowadzone w 2021 r. w odniesieniu do przesłanek wyboru opodatkowania CIT-estoński, w szczególności perspektywa zdjęcia stałego ciężaru ponoszenia zaliczek na podatek dochodowy, zachęciła wielu podatników do wyboru opodatkowania w tej formie.
Poza ww. zachętą możliwość rozliczenia jednorazowo straty podatkowej do tej pory nierozliczonej w całości pod warunkiem, że za poprzedni lub poprzedzający rok podatkowy podatnik osiągnął dochód była dodatkową zachętą.
W początkowym okresie zachwytu nad tą formą opodatkowania nie było zbyt wiele interpretacji indywidualnych, a te które były dotyczyły nieaktualnego stanu prawnego. Utrwalająca się pomału linia interpretacyjna w obszarze dochodu z tzw. ukrytego zysku spowodowała u wielu podmiotów odwrót, rezygnację z CIT-estońskiego przed upływem 4-letniego okresu jaki zadeklarowano w zawiadomieniach składanych do organów podatkowych właściwych dla podatników.
Organy podatkowe weryfikują złożone zeznania CIT-8 za ostatni i poprzedni rok opodatkowania w klasycznej formie. Szczególną uwagę zwraca się na rozliczone straty podatkowe w przypadkach, gdy podatnik zrezygnował w trakcie 4-letniego okresu z ryczałtu od dochodu spółek.
Skutkiem takiego działania jest bowiem obowiązek skorygowania ww. zeznania, w którym uwzględniono nierozliczoną w klasycznej formie stratę podatkową.
W takim wypadku najczęściej podatnik będzie miał obowiązek zapłaty podatku wraz z odsetkami.